Zeliha Yavuz’un yazısı

Avrupa’nın çeşitli yerlerinde yaşayan Müslümanlar olarak biliriz ki Aralık ayı, Hristiyanların dini bayramları Noel ve yılbaşlarıdır. Doğal olarak inançlarının gereğini yapacaklardır.

Biz Müslümanlara ne oluyor ki, onların olan değerlerini taklit etmeye can atıyoruz? Hristiyanlar Hz İsa'ya (a.s.) Allah'ın oğlu diyerek şirke düştüler.

Rabbimiz, Kur'an-ı Kerim’de: Tevbe suresi 36. ayette zamanı, takvimi neye göre düzenlediğini bildirmiştir. Bizim olmayan miladî takvim senelerdir kafalardaki soru işaretini çözemedi.

Peygamberimiz (sav) “Kim bir kavme benzerse ondandır” buyurmuş.

Nefislerimize sormamız gerek: Biz yaşantı ve düşüncelerimizle, fikir ve amellerimizle kime benziyoruz?

İman duygusu gönülde başlayan, dile dökülen bir duygudur. Lakin dikkat edilmezse, taviz vere vere iman yine kalbde biter. Bahanelerin arkasına sığınarak yetişen nesle imanı zedeleyen bu önemli meseleleri anlatmaz isek Avrupa’da ve öz vatanında yaşayan nice Müslümanlar asimile olur, özlerini unuturlar.

Bizler yurtdışında mecburen evlatlarımızı, torunlarımızı sistemin okullarına göndermek durumundayız.

Dolayısıyla ne kadar uğraşsak da yavrularımızın körpe beyinlerine istemediğimiz batıl fikirler empoze ediliyor.

Asıl anlaşılması zor olan, günde beş vakit ezan okunan vatanımızda bir asırdır Noel ve yılbaşı hastalığının bu kadar yerleşmiş olması.

“Eski çınar şimdi Noel ağacı oldu.
Dallarda ki iğreti yaprak utansın”, demiş Üstad Necip Fazıl.

Utanan yüz yok maalesef. Elli yılı aşkın bir süredir Almanya’dayım. Müslüman olan Almanlar hariç hiç bir Alman'ın “bugün sizin kurban bayramınız biz de kurban keselim veya oruç tutalım” dediğine şahit olmadım, olmadık. Hal böyle iken Avrupa Türkleri ve vatanımızdaki bu Batı hayranlığı imanlı Müslümanların yüreğini sızlatıyor.

Yıllar evvel, yılbaşı çerez kuyruğunda bekleyen bir gencin hidayetine vesile olan, yaşanmış bir olayı paylaşmadan geçemeyeceğim.

“Antalya’nın işlek bir kuru-yemişçi önündeyiz… O günün akşamı yılbaşı kutlanacak. Hindiler alındı sıra kuruyemişte… Kuyrukta durmak hiç sevmediğim bir şey ama hanımın sıkı tembihi var. (Meyve kuru yemiş olmazsa ayıp olur. Elalem ne der?)

Sanki başka yer yok gittikçe çoğalıyorlar. Biz beklerken adamın biri geldi, hiç sıraya girmeden tezgaha alacaklarını sıralamaya başladı. Herkes kızgın.. "Hop hop hemşerim sıraya geç, olmaz böyle..." İtirazlar çok…

Bizler söylenirken fötr şapkalı bir bey sırada bekleyenlere döndü ve bizleri yerin dibine sokacak sözleri sıraladı. Kırık Türkçesi, kendine has şivesiyle :

"Yarın yılbaşı yani biz hristiyan aleminin yeni yılı. Eğlenmek, kutlamak bizim hakkımız. Anlamıyorum size ne oluyor ki, sizin olmayan bir gün için bu kadar kuyruk oluşturuyorsunuz?"

Kalabalık sus pus… Kimseden çıt çıkmıyor.

Adam alacaklarını aldı. O sırada kuyrukta bekleyen bir iki kişi öne çıkarak, "doğru söylüyor bu bayram bizimdir", deyip öne geçtiler.

Şaşkınca bakıştık birbirimize..

Oradan ayrılırken bizzat şahit olduğum bu olay, aklımı başıma getirmişti..

Eve geldim çerez torbasını mutfağa koyarken, karımın akşama yiyeceğimiz hindiyi temizlemekte olduğunu gördüm.

Bir kendime bir de mundar ettiğim helal nimete, hindiye baktım..

Kendime mi? Yoksa hindiye mi ağlamalıydım?..

Ağladım, bunca yıl boşa giden ömrüme.

Ağladım. Ta ki günah kirlerimi dökene dek ağladım..

Yaşım elli olmuş ama ben küfrün esiri olduğumu anlayamamışım..

Uyandım gaflet uykusundan. Lakin yıllarca verilen Batı kültürünün aşısından yavrularımı kurtaramadım..”

Binlerce Müslümana aslını neslini, dinini unutturmak için misyonerler durmadan yorulmadan davalarına sarılmış uğraşıyorken,

Ey Müslüman biz neden birbirimizle uğraşıyoruz?

Şu ayet-i kerime kalp gözlerimizi açmalı değil mi?

“Onların milletlerine (dinlerine) uymadıkça Yahudi ve Hristiyanlar senden asla hoşnut olmazlar.!”

(Bakara: 120)

Müslüman hakkı hak, batılı batıl bilendir.

Yavrularımızın körpe beyinlerine Noel'i değil, peygamberini, kendi bayramlarını nakşetmeliyiz.

Ya Rabbi senin razı olacağın İslami bir hayatı yaşamayı cümlemize nasip eyle!

AMİN ????