Kandil günü konser düzenle, insanların ilgi gösterdiği popüler sanatçıları çağır.

Çok izlenen dizi ve programları en kıymetli zamanlarda yayına sok.

Halkın ilgisini çekecek etkinlikleri bu tür gün ve aylarda devreye koy.

Beklentileri en yüksek seviyede tut ama, hüsn-ü misal olamayan bireyler ol, aile içi nahoş ve uzaklaştırıcı anne-baba rolü üstlen.

Sonra da; "Vayy camiler boş, dinden uzaklaşıldı, gençlik nereye gidiyor?" muhalefeti...

Suçlu avına çık.

Aynaya bakmak yok.

Özeleştiri yok.

Gayret yok.

Okumak hiç yok.

Örnek müslüman aramaktan, örnek olma gibi derdimiz de yok...

Olumsuz gidişattan azade kıldığımız nefsimizi terbiye edemeyip, suçlu aramaktan ne zaman vazgeçeceğiz acaba?

Rol model olamayışımızın mahcubiyetini yaşamayıp, başkalarının kusurlarını ön plana çıkarma gayretinden ne zaman vazgeçeceğiz?

"Başkasının günahına ağlamak" yerine, yaymanın vebalinden korkmamak nasıl bir cürettir.

Hem hakim, hem savcı, hem mübaşir olmak bu olsa gerek.

Suç var. Kusur var. İhmâl var. Kast var. Fiil var.

Ama suçlu yok.