“Acziyetim Varır, İçimdeki Ülkeye”

Mehmed Murad DENİZ

Hancı..! Zihnimin kahyasından tımarlanan efkarımın örtüsüne Karanlıklar çöküyor. Üzerinde alaca bir elbise. Tapınak fareleri kaselere irinler döküyor..

Hancı.! Gün bana, gece sana gebe… Her şey, bir diğerinden... “Aciziyetim Varır İçimdeki Ülkeye’’.

Ancak, fütursuzum, şuursuzum ve yorumsuzum. İnan ki, ve inan ki… En az senin kadar doyumsuzum.

Ve Hancı..! tabiat öyle bir sevişir ki; Öpücükleri öldürür. Sonrası... Sadece bir sanrı.. Ağrılı, sancılı ve bir sürgün... Hep bir yarım, eksik ve donuk...

Ancak Vaktim dar. Ne kan kusup bilek bükmeye ne de eceli beklemeye..

Ve vaktim dar... Bir daha gelemeyeceğim emeklemeye ..

Zira, fütursuzum, şuursuzum ve yorumsuzum. İnan ki, ve inan ki… En az senin kadar doyumsuzum.

Diyorum ya..! Satırlarım, hoyrat, bedbin ve çağ dışı. Nefesim kuru ve sana gelmez gölgem. Zira; ben elden değilim, bende ki sadece bir zübde-i alem

Ve hancı..! Gel gör ki ana ölü, toprak sıcak... Onlar için artık ne bir gün ne de bir gece doğacak. Onlar sadece ağlayacak.

Dedim ya..! Öldüren değil; öpücük soğuk… Yaşayan sadece, tapınak fareleri olacak. Kaseler, doldukça dolacak... Beyinler... Beyinlere doldurulacak..

Şimdi, sen gibi masum, sen gibi müheyya ve sen gibi mualla.. O hangi doruk ki senin katından daha ala… Ve o hangi Kudret, senin gibi yağabilir toprağa..

Dur bak Hancı..! “Acziyetim varır, İçimdeki Ülkeye” Sanma… Sakın..! Söz derin, söz ulu. Fani olan her şey yaratıcının kulu. Oysa artık “fani olanlar” Yaratıcıdan da ulu..!!!

Böylesi bir tutku ve böylesi bir aşk, cinnet mi olur yoksa kargaların karanlığı içinde; Kaderime üşüşen bir savaş mı…?

Düşün ki; Şu modern çağda bir aş mı..? Gözlerden akan yaş, yoksa gövdeler üstünde kalmayacak baş mı..?

Hancı..! Yürek diyorum..! Bu yürek..! “Acziyetim varır, İçimdeki Ülkeye” bana dar geliyor, bu bende ki izafiyet.

Ve biliyorum... Bu bende ki “Senden Sana” Yok mudur heybende ki, hiç gelmesin “Benden Sana”…

Soruyorum şimdi sana..? Mahzenimde ki ızdırap üzerime çöküyor. Ve beni azad edecek hüner, yeniden mi ölüyor…

Dedim ya..! Hancı “Aciziyetim varır İçimdeki Ülkeye” Doğru ya; sen ne anlarsın… Ben yolcu… Sen ise hancı..

Sana her şey gebe, bana ise yabancı…