Said Ali Ümit - Muhabbet Medya

“Allah katında amellerin en sevimlisi dili muhafaza etmektir.”
(Camiüssağir, I, s.82)

Peygamberimiz (s.a.v) bu hadis- şeriflerinde dilimize sahip olmayı tavsiye ediyor. Bizim atamalarımızın da bu ve benzeri hadis-i şeriflerden beslenen; “eline, beline, diline sahip ol” gibi anlamlı sözleri vardır. Bu hadis-i şerifin elbette bir çok hikmetleri vardır. Bunlardan bazılarını sizlerle paylaşmak istiyorum.

Dilini korumak isteyen bir insan, o et parçasıyla asla yalan söyleyemez. Hazreti peygamberin (s.a.v) bir başka hadislerinde beyan buyurdukları gibi ya hayır söyler, ya da susar. Yalana tenezzül etmez. Yalana dilini alıştırmaz. Hepimizin buna dikkat etmesi gerekir. Özellikle bazı esnaflarımızda yalan söylemek bir alışkanlık haline gelmiş. Hatta yalanlarını yeminle pekiştirip günahlarını ikiye, üçe katlayanlar da bulunuyor. Bu Allah tarafından sevilen bir davranış değil, buğz edilen bir davranıştır, nefret edilen bir ameldir. Zaten Allah’ın nefret ettiği kişilerden insanlar da nefret eder. Er geç söylenen yalanlar ortaya çıkar. Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.

Dili muhafaza etmenin ikinci yolu da gıybet etmemektir. Gıybet Kur’an-ı Kerimde ölü kardeşin etini yemek olarak nitelendiriliyor.

Dili muhafaza etmenin bir başka yolu da fitne ve fesada sebep olucu sözler söylememektir. Söz taşımamaktır. İnsanların arasını bozmamaktır.

İnsan diliyle kötülüğü de yayabilir, iyiliği de yayabilir. Müslümana yakışan iyiliği yaymaktır. Hakkı söylemektir.

O halde ağzımızdan çıkanı kulağımızın duyması lazım. Sözü söylemeden evvel bizimdir ama söyledikten sonra bize ait değildir.

Atalarımız “dilim dilim etti ben dilim” demişlerdir. Yani dilini tutamayan kimse her zaman büyük sıkıntılarla karşı karşıya gelir.

Son olarak peygamberimizin (s.a.v) şu hadis-i şeriflerini sizlerle paylaşmak istiyorum: “İki dudağı ile tenasül uzvuna sahip olanın cennete gireceğine ben kefil olurum.”

Allah bize her iki uzvumuzu da muhafaza etmeyi nasip etsin. Amin.