Said Ali Ümit - Muhabbet Medya

“Allah’a duanıza cevap verileceğine kesinlikle inanmış olarak dua edin. Şunu da bilin ki, Allah kendisinden gafil ve başka işlerle meşgul bir kalbin duasına icabet etmez.”
(Tirmizi, Daavat:65; Müsnet, 2:77; Camiüssağir, I., s.115)

Müminin hayatında duanın çok önemli bir yeri vardır. Denilebilir ki, insanın yaratılış amacı imandan sonra duadır. Allah insanı kendisine dua etmeye muhtaç bir şekilde yaratmıştır. İnsana sonsuz bir acizlik ve zayıflık vermiştir. Ama ihtiyaçları bitmiyor, belalar ve musibetler sel gibi üzerine geliyor. Her iki durumda da insan kendisinin sesini duyacak, yardımına koşacak, her şeye gücü yeten bir Allah’a dua etmeye ihtiyaç duyar.

Ama dua ederken insan, laubali bir düşünce ve duygu içerisinde olursa bu duaya karşılık bulamaz. Kalben Allah’a, Allah’ın her şeye gücü yettiğine, kendisini duyduğuna tam olarak inanarak dua etmek gerekiyor. “Allah’ım ben sana inanıyorum. Senin beni duyduğuna, ihtiyacımı bildiğine inanıyorum. Sen her şeyi yaratmaya gücü yetensin. Benim basit olan ihtiyaçlarımı da elbette yaratırsın. Yarattığın ve insan kadar önem vermediğin dünyadaki bütün varlıkların ihtiyaçlarını giderdiğini görüyorum. O halde kendine muhatap aldığın benim gibi bir insanın da dualarını işitir ve ona muhakkak cevap verirsin” diyerek ve buna inanarak dua etmeliyiz.

Yoksa yarım yamalak bir ağızla, Allah sonsuz gücünü ve rahmetini, merhametini itham edecek tarzda yapılan dualar Allah’ın cevap vermeyeceği dualardır.

Bu hadise göre dua ederken, zihnimiz sadece duaya odaklanmalı. Başka hiçbir şeyi aklımıza getirmemeliyiz. İstemesini bilmeliyiz. Allah samimi olarak dua edene muhakkak ki cevap verir. Bazen duasını olduğu gibi kabul eder. Bazen de dünyası için kabul etmez, ahireti için kabul eder. Bazen de insanın istediği gibi değil de Allah kendi istediği gibi kabul eder. Bu yüzden bir mümin de de hiçbir zaman benim duam kabul olunmadı dememelidir.

Bir insanın duası istediği gibi, aynen yerine getirilmemişse onun bazı hikmetleri olabilir. Belki de Allah o insanın daha fazla kendisine dua etmesini, kendisine yönelmesini istiyordur. Mesela bazı hastalar vardır ki, Allah onlar ne kadar dua da etse, hastalıklarına şifa vermez. Bu kimse neden benim duam kabul olmadı dememelidir. Belki de duasının en güzel şekilde kabul edildiğini düşünmelidir. Özellikle de böyle bir kimse genç ise, o hastalıktan şifa bulduğunda kötülükleri yapma ihtimali bulunabilir. Bu da insanın hem dünyasını, hem de ahiretini karartacak bir durumdur.

Dua ederken, duada ciddî olmamız gerekir. Her şeyden önce bağırarak dua etmemeliyiz. Allah bizim kalbimizden geçirdiklerimizi bilmektedir. Ama kendi duyacağımız bir sesle dua etmemizde de bir sakınca yoktur. Duamızı kabule uygun olan şartlarda yapmalıyız. Namazların sonunda, seher vaktinde, camilerde, Ka’be’de vs.

Bir de duaya başlarken önce istiğfar edip manen temizlenmeli, sonra salavat getirmeli, sonra duamızı etmeliyiz. Sonunda da yine salavat getirmeliyiz. Hz. Peygambere (s.a.v) yaptığımız her dua makbuldür. Salavat ona yaptığımız bir duadır. Ve bu iki duanın arasındaki bir duanın da makbul olacağı bildirilmektedir. Bir de Kur’an ve hadisteki dualarla dua etmeyi de ihmal etmeyelim. Çünkü en makbul duaları yüce Allah Kur’an’da bize öğretmekte, Hz. Muhammed’in diliyle bize talim etmektedir.

O halde duayı ihmal etmeyelim. Ama dua ederken de duaya yakışır bir ciddiyette olalım.

Allah’ım! Sen bizleri Sana hakkıyla dua eden, duada ciddi olan, duayı bir ibadet olarak kabul eden insanlardan eyle. Amin.

www.muhabbetmedya.com