İnsan her yerde aynı
Çocuk her yerde çocuk
Yaşlı her yerde yaşlı
Farklı olsa da gözü kaşı
Yakın olur düşleri
Kuzendir gülüşleri
Ağıtları kardeş

İnsan her yerde aynı
Küçüğü sevgi ister
Büyüğü saygı bekler
Tonla duygu yüreğinde
Kurulsun ister bir bağ
Irmak her yerde ırmak
Dağ her yerde dağ

İnsan her yerde aynı
Eğer dertliyse başı
Fark etmez yaşı
Suludur göz pınarı
Üzüntüsü tanıdık
Süzülür yanağından
Gözyaşları ıpılık

İnsan her yerde aynı
Yurtları olsa da ayrı
Kadın yine kadın
Erkek yine erkek
Belki biraz farklı huyu
Deniz suyu tuzluyken
Tatlıdır ırmak suyu

İnsan her yerde aynı
Düşse de ayrı toprağa
Belli bir kader yazılmış
İnsan denen yaprağa
Farklı olsa bile renkler
Neşe her yerde neşe
Keder her yerde keder

İnsan her yerde aynı
Hep kendine yontar
İşine geleni tutar
Daha az cömerttir
Daha çok cimri
Sevdiğine pamuk
Sevmediğine kirpi

İnsan her yerde aynı
Zor yürür ağrırsa dizi
Kendine özgü parmak izi
İster yerleşik olsun
İsterse göçebe roman
Her ölüm bir kopuş
Her ağıt bir keman

İnsan her yerde aynı
Aşağıda ayakları
Başıysa yukarıda
Gözleri aklı karalı
Yüreği epeyce yaralı
Sabrı pamuk ipliğinden
Ne çekiyorsa dilinden

İnsan her yerde aynı
Hepiniz bilirsiniz onu
Kardeşi gibi kırmızı kanı
Damarları birer sarmaşık
Acıya karşı tatlıdır canı
Acı her yerde ister naz
Kar her yerde beyaz

İnsan her yerde aynı
Diller farklı olsa bile
Gerek yok tercümana
Yüzdedir duygunun rengi
Yalan söylemez fıtrat
Sevgi her yerde sevgi
Nefret her yerde nefret

İnsan her yerde aynı
İş yükünü göğüsler eli
Eğri olur yaşlının beli
Gencin beli dümdüz
Değişse de vakitler
Gece her yerde gece
Gündüz her yerde gündüz

İnsan her yerde aynı
Oğlan her yerde oğlan
Kız her yerde kız
Kimisi hava atar
Kimisi ölmeye yatar
Değişiktir aşkın tonu
Çok gördük biz bunu

İnsan her yerde aynı
Şikâyeti dipsiz bir kuyu
Günahtan kirlenir suyu
Dedikoduyu sohbet sanır
Verilene az şükreder
Uzun sürmez sevinci
Kederi kendine çeker

İnsan her yerde aynı
Geçici ömrünü unutur
Hırstan bilmez dur durak
Yurdu üç günlük konak
Bedeni görünüşte diridir
Ruhu ölür yavaş yavaş
Ne kavga biter ne savaş

İnsan her yerde aynı
Küçükler büyümek ister
Büyükler yerinde saymak
Ne mümkün hayata doymak
Üzüntüsüyle gelir ölüm
Sabır her yerde sabır
Kabir her yerde kabir

İnsan her yerde aynı
Yaratılmış bir damla sudan
Fark etmez nereli olduğu
Türkiye Japonya Sudan
İster siyah olsun ister beyaz
Ölüdür halden anlamayan
Başkası ağlarken ağlamayan

İnsan her yerde aynı
Kaşlarının altında gözleri
Benzer birbirine ayak izleri
Boyu uzundur kimisinin
Kimisinin güzeldir huyu
Kibir boş çalım gereksiz
Durur gökyüzü direksiz

İnsan her yerde aynı
Biterse ekmeği aşı
Pek erken gelir kışı
Baharıysa bir hayli geç
Yoklukta sırtından solur
Toklukta tanınmaz olur
İnsan her yerde aynı