Mehmet Kara
Çok Şey Yarım Kalır
Damarlardan çekilip gider kan
Yağı bitiverir de söner o kandil
Gözyaşına nasıl yetsin mendil
Bir gün insan ansızın ölür
Bir ayak sesi duyulur tık tık
Dağdan şehre iner yalnızlık
Ve üzeri kara toprakla örtülür
Sesi kulaklarda uzak bir yankı
Çıkıverip gelecek gibidir sanki
Sevdiği dünyadan göçtüğü an
Acılar insanın üstüne abanır
Toprak açılır defter kapanır
Aslında insan yaşarken de ölür
Dünyaya yabancılaşır duygusu
Ölüm ölümlülerin geçici uykusu
Vakit dolacak ağlayanlar olacak
Ansızın ben de öleceğim bir gün
İnsan cennetten dünyaya sürgün
Yan yana sevinç üzüntü ayrılık
Bir kenarda türlü renkten çiçek
Ya dikilecek ya dikilmeyecek
Beklenmedik bir anda ölür insan
Yakınları ona dikişsiz elbise alır
Bilseniz ne çok şey yarım kalır
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.