Halinden, eşinden, işinden, çocuğundan, arkadaşından şikayet etmeyen yok gibi.

Şikayetler dar alemimizde olduğu gibi, geniş alemde de oluyor.

Dünyanın gidişatı, zulümler, hava ve çevre kirliliği, hayat pahalılığı gibi gibi… Pek çok konu ilgi alanımızda ve şikayet listemizde.

Bir de iç alemimize söz geçiremiyoruz mesela.

Canımızın sıkılmasına engel olamıyoruz. Havanın sıcak veya soğuk olmasına hükmümüz geçmiyor. Ya da; başımız ağrımasın istiyoruz ama ağrıyor işte.

İrademiz, gücümüz, aklımız ve dahi paramızın hükümsüz kıldığı onlarca madde sıralayabiliriz.

Yine de haddi aşan laflar ederiz. Kendimize yetiremediğimiz aklımızla başkalarına akıl vermeye hevesleniriz.

Nasihatlerde bulunur, doğru olduğuna inandığımız yolu gösterip, karşımızdakinin o yolda yürümesini isteriz.

En çok da gençlere nasihat ederek yanlış olan bir şeylerin düzeleceğini umarak.

Bir faydası olmaz çoğu zaman.

Niyet iyidir belki iyi olmasına ama, metotta hata vardır. Bilgisayar çağının insanının anlayacağı bir örnek vermek gerekirse, parolayı eksik veya yanlış girmişizdir.

Özellikle şikayet ettiğimiz çocuklarımıza nasihatler niye işe yaramıyor diye sızlanırız.

Bu çocuk kime çekti? diyerek illâ ki bir suçlu ararız.

Kime çekecekti ki?

Annesine, babasına, dedesine, amcasına değil de, komşuya çekecek değil ya.

Getirdiği ölçü ve tespitlerle, hayatın her alanında ve durumunda işimize yarayacak ipuçlarıyla işimizi kolaylaştıran Bediüzzaman’a bu hususta da kulak vermeden olmaz.

Der ki Bediüzzaman:

“İşte tahmin ederim ki, nâsihlerin nasihatları şu zamanda tesirsiz kaldığının bir sebebi şudur ki: Ahlâksız insanlara derler: "Hased etme! Hırs gösterme! Adavet etme! İnad etme! Dünyayı sevme!" Yani, fıtratını değiştir gibi zahiren onlarca mâlâyutak bir teklifte bulunurlar. Eğer deseler ki: "Bunların yüzlerini hayırlı şeylere çeviriniz, mecralarını değiştiriniz." Hem nasihat tesir eder, hem daire-i ihtiyarlarında bir emr-i teklif olur.”

Evet. Fıtrat okumaları önemlidir. Nasihatlerin tarzı, üslubu önemlidir.

Ve hüsn-ü misal olmak önemlidir.

Şikayet etmek işin en kolay yoludur. Sorumluluktan kaçmaktır. İrademiz nisbetinde gayret göstermemektir.

Elimizin yetişemediği alanlara uzanmak yerine, sorumluluklarımız ve irademiz çerçevesinde, gayret içinde olmaktır vazifemiz.

Sonrası bizim işimiz değildir. Teslim ve tevekkül içinde, nihai hüküm sahibine iltica etmektir.