Maraş'ım sarsıldı, uyku derindi,
Dışarda kar var, evler serindi,
Sarsıldı sokaklar, dağlar gerindi,
Çığlıklar, ağıtlar atıldı bu gün.

Antep'te binalar yıkıldı bir bir,
İnsanlar durmadan, çekiyor tekbir,
Kahhar ismiyle, verildi emir,
Çaresiz, acizdik, anladık bu gün.

Adı gibiydi, yamandı şehir,
Kimisi almıştı, kendince tedbir,
Kıvrıldı, büküldü, tonlarca demir,
İlahi ikâzla, uyandık bu gün.

Hatay'ı sormayın, o da yıkıldı,
Devasa binalar, yere çakıldı,
Tek yürek, tek nefes, ortak akıldı,
Ölürken, imanla dirildik bu gün.

Malatya, Elazığ, Adana, Mersin,
Korkudan kaçıştı, ağladı kesin,
Yardımı ulaştı, cümle herkesin,
İnsanlık depremle, sınandı bu gün.

Bir değil, beş değil; onlarca ilim,
Tek ağız konuştu, imamla bilim,
Fitneyi susturdu, her aklı selim,
Yurdumu seveni, anladık bu gün.

Dersimiz deprem... İbret aldık mı?
Tövbeyle toplanıp, öze baktık mı?
Kulluğun şartıdır, namaz kıldık mı?
Günahtan kaçmanın, zamanı bu gün.

Yakuti yansa da, onca canına,
Yaradan çağırdı, ebed yanına,
Hikmeti bilinmez, dünya hanına,
Vedalar terhistir, öğrendik bu gün.