Hülya Yakut Üstündağ
Ah! Gönül
Yaşadın pervasız, ama yaşlandın,
Nefsin istedi, ömürden çaldın,
Günahla-sevapla, arafta kaldın,
Ölüm var unutup direnme gönül.
Dün gibi gençliğim, hani nerdedir?
Göktedir hayaller, gerçek yerdedir,
Hayırda nur var, günah şerdedir,
Kulluğu unutup, elenme gönül.
Devirler değişti, yabancı kaldık,
Maziyi anarken, düşlere daldık,
Dünyalık telaşla koyverip saldık,
Hırsına yenilip, bilenme gönül.
Ebedi değil ki, Dünya hayatı,
Bırakıp gittiler, tarlayı katı,
Yıkılmaz sansan da,gökteki çatı,
Çökecek başına, aldanma gönül.
İnsana Allah’ın dostluğu yeter,
Öyle de böyle de, ömürler biter,
Sevkiyat durmuyor, ebede gider,
İbretle hissedar olmalı gönül.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.