Yunus Özişçi’nin şiiri

Ey minare sahibi müceddidi Ekber
Beklenen bahar, kışta yazmışsın
Kendine Server-i alemle beraber
Kur'an'ı tek rehber yazmışsın.

Ey baharın dinmek bilmeyen sesi
Asr-ı saadetin beklenen müjdesi
Hayran bırakarak kendine herkesi
Feda sünnete bu ser yazmışsın.

Minberin sema, mibrabın zemindir
Kökün belli, işte ceddindir
Gönlündeki ne cennet ne de gelindir
İman bana yeter yazmışsın.

Sözün dosta deva, gönle sürur
Düşmana gülle, kalpleri vurur
Kalem elinde "doğ ey Nur"
Zulmete artık geber yazmışsın.

Arkana alarak Hafiz-i Muini
Kör etmişsin tek gözlü haini
Göstermişsin laini, ah o laini
İki yüzlü, ebter yazmışsın

Müjde, istikbal aşığıdır İslam'ın
Yed-i beyzası sonudur zalamın
Yümn-ü imanı emanıdır enamın
Diye gaybtan haber yazmışsın

Davana yükselirken milyon amin
Alkışlarken seni semavatu zemin
Ardında milyonlarca mü'min
Cennet'e bir kutlu sefer yazmışsın

Sade zakkum yetiştiren gayeler
Zulmetten mürekkep sermayeler
Seni anlamayan bedmayeler
Ah, bir kırık makber yazmışsın.

Kabrin meçhul olmuş, ne yazar
Çürümüşken tarihte bin Sezar
Gönlüne taht kurdukların sad hazar
Gökkubeye şanlı zafer yazmışsın

İlahi, Saidi ateşten baid kıl
Neferlerini hep muvahhid kıl
Firdevs cennetlerinde said kıl
Mutluluğu mümine kader yazmışsın

Nur dostunu aziz, düşmanını kahret
Bizi de Saidle beraber haşret
Takdir senin, ümitvarız elbet
Bizi de Saide nefer yazmışsın.