Hanife Töre’nin yazısı

"Düşündüklerini yaşayan insan, geleceğin efendisidir.
Yaşadıklarını düşünen ise geçmişinin kölesi."

Geçmişte ve hâlihazırda yaşadıklarımız, hayat yolculuğunda âdeta birer aşı gibidir. Gelecekte yaşayacaklarımıza karşı kuvvet kazanmak, olgunlaşmak ve benzer durumda olanlara empati kurmak için bir vesiledir. Onlara rehber olup yolculuklarını kolaylaştırmak da yine bizi kemale, yani olgunluğa doğru yol aldırır.

Yaşananlar, ahiretimiz için gerekli ihtiyaçlara bedel olur. Fıtratımıza yerleştirilmiş kabiliyetlerin açılmasına, çalışmasına ve gelişmesine imkân tanır. Böylece hem dünyada hem ahirette bu kabiliyetlerden tam kapasiteyle yararlanırız.

Sabredip şükrettiğimiz, şikâyetten uzak durduğumuzda, yaşadıklarımız günahlarımıza kefaret olur. Allah katında yakınlık derecelerimizin artmasına vesilelik eder. Her bir tecrübe, nice hayır ve iyiliği içinde barındıran bir “aşı” gibidir.

İnsan geçmişe baktığında şunu demelidir:

“Elhamdülillah geçti. Güzel ve hayırlı neticeleri, sevapları ve gitmesinin rahatlığını bıraktı.”

Böyle düşünmek kalbe huzur verir, şükür ve mutluluk getirir, sağlığı bile olumlu etkiler.

Yaşananlara nereden, ne niyetle, nasıl ve hangi pencereden baktığımız, bizim tercihimizdir. Bu tercih, iki dünyadaki hâlimizi belirler: Bahtiyar mı olacağız, bedbaht mı?

Vesselâm.