Senden uzaklarda kalırsam tutsak
Sanma güneşimiz hiç doğmayacak

Zor gelmesin kış çelmesin aklını
Eskileri anma sen ağlayarak

Kar sularına sal o kış faslını
Uç veren bahara baş çevirip bak

Durmadan anmakla eski günleri
Ne ak kara olurmuş ne kara ak

Acımasız hayatta çok zulüm var
Oysa bu dünya bir geçici durak

Bırakma kendini sakın ha sakın
Yaşa ümide her gün yaslanarak

Öz suyu çekilmiş yaş bir ağaçta
Hiç yeşil kalır mı ipince yaprak

Altını üstünü deşme her şeyin
Kederi at bir ucundan tutarak

Hiç tereddüt etmeksizin kendini
Müşfik kucağına kaderin bırak

Beşer zulmedermiş kader adalet
Sözün ne anlamı var yaşamazsak

Geleni gideni hep Mevla’dan bil
Leyla’nın çölleri fazlaca kurak

Uzak değil güzel günler çok yakın
Yeter ki sen karanlığa bir mum yak