Saygı duymadığım ve sevmediğim insanlar var bu hayatta. Yaratandan dolayı da olsa herkese saygı duymuyor ve sevmiyorum.

Bunların başında kendisini kral, kralcık, kral benzeri bişey zannedenler geliyor.

İnsan bir şekilde makam, para, şöhret sahibi olunca nasıl da hemen krallaşıveriyor. Faniliğini, acizliğini unutup firavunlaşıyor. Yani kendi kendisini kandırıyor. Bu zamane firavunları kendi dünyalarında kalsa beni ilgilendirmiyor. Ömrünü kendisini kandırmakla, kendisine yalan söylemekle geçirmek istiyorsa buyursun. Cennet adam istediği gibi cehennem de ister. Benim böyle insanlarla ilgim yok.

Ama bu firavunluklar ekseriya kendi psikolojik problemlerini başkalarına da yansıtıyorlar. Git arkadaşım kendi dünyanda kendini kral mı zannediyorsun, öyle yaşa. Ama yok bu sahte krallar ille sana, bana, birilerine de musallat olacaklar. Başkalarına zulmederek, başkalarını ezerek var olmaya çalışacaklar.

İşte bu zamanın krallarına, firavunlarına hiç saygı duymuyorum.

Çünkü şeytanın oyuncağı olmuş bu insanlar başkalarına zulmetmekten haz alıyorlar. Bu dünyadan nice kralların, firavunların gelip geçtiğini unutuyorlar.

Ben şahsen kendi hayatımda kimseye haksızlık yapmamak, kimseye zulmetmemek için özel bir gayret sarf ederim. Kul hakkının hesabını verememekten korkarım. Birine bir yanlış yapmışsam da helalleşmeyi, özür dilemeyi severim.

Madem ki bir Yaratıcının kuluyum, kendim dahil hiçbir şey yaratmadım. Öyleyse hiçbir insana, hayvana, ağaca hatta cansız varlıklara bile zulmetmeye hakkım yok. Kimseye zulmetmem, kimsenin de bana zulmetmesine izin vermem, razı olmam. Bu dünyada bana zulmedenlerden hakkımı almaya çalışırım ama bu her zaman mümkün olmaz. Bazen de iş ahirete kalır. Ahirette borcum olmasından çok alacağımın olması da beni memnun eder.

İnsanlara zarar veren hayatın her kademesindeki kralcıkları, firavuncukları, başkalarına zarar vermekten hoşlanan insanları sevmiyorum ve onlara karşı zerre miktar saygı da duymuyorum.

Onlara karşı suratımı asıyor ve asla hiçbir menfaat için de onları alkışlamıyorum. Aslında o insanla bir derdim yok. Ben bu firavunluk sıfatlarına karşı çıkıyorum. Kendisini üstün gören, başkalarına zarar veren her sıfatın hasmıyım. Çünkü senin cahilliğin bana da zarar veriyor.

Saygı duymadığım insanlar var bu hayatta.

Bazen mahallemde, bazen iş yerimde, bazen beni kandıran esnafta, bazen sokağımı pislik içinde bırakan belediyelerde, bazen hastasını hor gören doktorda, işçisinin hakkını yiyen patronda, küçük dağları ben yarattım diyen siyasetçide…

Bana veya başkasına yapılsın hiçbir zulme rıza göstermeyeceğim. Nerede olursa olsun hiçbir Firavunlaşmış benliği alkışlamayacağım. Kendi kendini kandırışını yüzüne haykıracağım.

Kim bilir belki alkışlayarak öldürdüklerimize mukabil, surat asarak olsun bazılarının yalanlarını açığa çıkarır da intibaha gelmelerine vesile oluruz.

Saygı duymadığım insanlar var bu hayatta.

Ve bu sıfatlarla asla saygı duymayacağım.