İnsanlar için değişmeyen temel ihtiyaçlar vardır.

Uyku, beslenme, barınma, giyinme gibi..

Diğer bir gerçeklik de bu kadar birbirinden farklı insanın farklı istekleri olması.

Bu istekler farklı olsa da, insanı sevk eden sebep hep aynıdır. İnsan her istediğinde aslında mutlu ve daha başarılı olmayı hedefliyordur.

Daha mutlu ve başarılı olmak isteyen insan aslında o isteği ile beraber hayatında yeni başlangıçlara adım atıyordur.

Yani yeni problemlere...

Artık o isteğe ulaşmak için yeni hareketler, arayışlar çözümler bekler insanı, bu da yeni problemler yani yeni sorular sorar insana.

Bu sorulara cevap bulmak için ya kendisi harekete geçer, elinden geleni yapar ya da başkaları bu imkanı bana sağlasın diye bekler insan.

Harekete geçen ile geçmeyen insanı mutluluk ve başarı arayışında ya marifetlenerek potansiyelini açığa çıkarma, nüveleri meyveye dönüştürme, ya da çürüme, atıl kalma beceriksizleşme durumu bekler.

Beceriksiz oldukça sorumluluk alamaz ve suçlamaları artar.

Hemen herkes, her şey suçludur… Ailesi, arkadaşları, okulu, hocaları, hava şartları, ekonomik kriz, trafik, pandemi ve daha pek çok suçluya karşılık tek bir kişi suçlu ve sorumlu değildir. O da "kendisi…"

Problemi kendinde görmeyen çözümü de başkasında arar.

Problemi kendinde gören, çözümü de kendinde arar...

Çözümün kendinde olduğunu anladıkça çekirdeklerini meyveye dönüştürür.

Her problemde çözümün kendinde olduğunu “Allah, kişiye ancak gücünün yeteceği kadar teklif eder...” (Bakara, 2/286) ayeti ile haber veriyor.

- Yaşanılan problem de insan içine dönüp bana bunu nasıl yaparlar demek yerine ben bu duruma hangi halim ile maruz kaldım diyerek kendine bakmalı... Böylece cevapların kendinde olduğunu anlamış olacaktır.

Şüphesiz Allah kimseye zerre kadar haksızlık yapmaz. Eğer hayırlı bir iş olursa, onu kat kat artırır ve kendinden de büyük bir mükafat verir.
Nisa Suresi 40