İnsanoğlu yaşadığı hayat içinde nelerle, nasıl, ne ara, ne ile karşılaşır bilinmez. Sabaha güzel uyanır, gündüzün ortasında karanlığa düşersin. Gülmek için gittiğin yer zehirin olur, düğünüm var dersin de ölürsün. İnancın varsa ne mutlu, Rabbimden gelene Amenna demek yürek hafifliğidir çünkü. Bilirsin ki; derdi verenin sana göstereceği dermanı da vardır, seni özlemiştir, nefesini daha yakın hissetmek istemiştir.

İşte bugünlerde hep kendimle meşgulüm ben. Rahatsızlığım dolayısıyla dışarı çıkamıyorum, tıbbi tedavim devam ederken, hareketsiz kalmamak için arada evin bahçesindeki kedi yavrularını sevip hava almaya iniyorum aşağıya. Geçen gün sabah serinliği içime dola dola gözümün fazlaca acımasına rağmen gayet mutlu yine bahçeye indim. Bahçe kapısında yaşlı bir teyze, ‘günaydın’ dedi, gülümsedim, ‘günaydınlar, Selamün Aleyküm’ dedim, yamuk ağzımı unutup, (insanlar artık sokakta kör gibi yürüyüp, hep kendileriyle hem haller, bizim en hususiyetli davranışlarımız unutulmuş olduğu için, gerçek anlamda içim sıcacık oldu teyzenin selamıyla.)

Fakat benim bu iyi niyetli düşünceme inat; teyze yüzüme baktı, ‘ne yaptın da Allah çarptı seni’ dedi.

Ürperdim, içim alevlendi, acıyla tebessüm ettim, ‘Ben Rabbimin ikramı olarak düşünüyorum, sabır sınavımı yeniliyordur İnşallah’ dedim. Anladı anlamadı bilmiyorum, ‘He, he’ dedi, yürüdü.

Unuttum kedi yavrularını, geldiğim merdivenleri geri çıktım. Şaşkınlığım, akan göz yaşım, yediğim tokat, ‘Sağol be teyzem, iyi ki Rabbim var. İyi ki adaleti var, mahkeme-i Kübrası var. Elhamdülillah..’ diyebildim.

Ama gün boyu elimi hangi işe atsam, içimden birşey yapmak gelmiyor, takılmadım diyorum, aklım karışıyor. ‘Rabbim Sen kalbime huzur ve afiyetini ver, aklımı muhafaza buyur’ diyorum. Ve bildiğim ne kadar dua varsa okuyorum. Tam böyle bir halet-i ruhiye içinde kendimi zorlayıp kitap okumaya çalışıyordum, bu nasıl bir tevafuktur ki; gülümsüyorum;

"Eğer Allah, insanları kazandıkları yüzünden hemen cezalandıracak olsaydı, yerkürenin sırtında hiçbir canlı bırakmazdı. Ne var ki, onları belirli bir süreye kadar erteliyor. Nihayet süreleri gelince, (gerekeni yapar). Çünkü Allah, kullarını hakkıyla görmektedir. " Fatır Suresi. Ayet 45

Rabbim! Kudret ve Celalin biliyorum ki sonsuz, Sen (cc); bilerek veya bilmeden yaptığımız her yanlış hareketten, eksik hal ve etvardan bizleri muhafaza eyle. İnsanların yüreğimizi yaralamaları çok da önemli değil, Sen bizi gözet, sabrımızı yücelt.

Çünkü; gözünü kırpmadan lafın nereye gideceğini bilmeden, bir yüreği incitir miyim? diye düşünmeden, karşınızdakileri daha bir etkilemek amacıyla sesini yükselten insanlar, sizleri seyrederken, özgüveninize hayran oluyorum. Cenneti parsellemişsiniz, kazanmış bir eda var ruhunuzda, peki Allah’ını bilenin, kendini bilmesi gerekmez mi?

Çok şükür ki okuyoruz, az çok ömrümüzün sonuna kadar birşeyler öğrenmemiz gerektiğini biliyoruz. İyi ki de böyle yapıyoruz,

Rabbim müjdelerini, ilhamlarını, güzelliklerini ikram ediyor biz kemter kullarına.

Yoksa bu zamanda, hem kendimizi, hem aklımızı kaybetmemek adına insan, sosyal hayat içine çıkmaktan korkup içine, evine kapanıp kalır .

Çoğu zaman korkuyorum bizden sonraki yavrular için, nasıl bir savaşın içinde olduklarını gördükçe tüylerim ürperiyor, o küçücük yürekler, tazecik beyinler nasıl muhafaza edilir, nasıl temiz kalır gönüller?

Yıpranırlar, parçalanır, sevgiyi hissetmek, hissettirmek, güzellikleri yaşamak yerine; robotlaşıp duygusuzlaşacaklarından korkuyorum. Yozlaşmanın canavarlığından yavrularımızı nasıl sterilize ederiz diye düşünürken içim acıyor. Böyle durumlarda en güzeli, Rabbime iltica edip dualara sığınmak.

Rabbim! gözlerin ve gönüllerin sana döneceği günde bu aciz kulunu mahcup etme diyorum. Allah’ım yaratılmışlar içindeki mahcubiyetim, sadece nefsimin aldatması olduğunu biliyorum. Allah’ım beni ve sevdiklerimi sadece Sana karşı mahcup eyleme. Sana karşı mahcup olmayan bir kulu, Sen zaten yaratılmışlara mahcup etmezsin. Rabbim o büyük günde ne olur, sıkıntılar içinde kıvrana kıvrana huzuruna getirme bizleri. Bu dünya yüzünde yaşatırken, ayetlerinle sınırlarını belirlediğin, Senin isteklerini yaşayan bir kul eyle.

Ey yakarışları karşılıksız bırakmayan mutlak Dost olan Rabbim!

Boş olan her şeyden yüz çevirmemi sağla. Riyadan, tenakuzdan, nifaktan, gösterişten ve ikiyüzlülükten beni uzak eyle.

Allah’ım; Sen bunları benden uzak etmezsen, nefsin şişirmesiyle helaka uğrayan kullardan olurum. Muhafaza buyur Rabbim…

Ey Rabbimiz! Bizler unutkan ve hatalı kullarız, eğer bizim bu hastalıklarımızı tedavi etmezsen bizler perişan oluruz, Senin karşına çıkacak yüzümüz olmaz. Ey mü’min kullarına

merhameti bol olan Rabbim; Mü’min kardeşlerimizin acılarına ortak olurken onlara acıyarak değil, bizim kurtuluşumuzun Senin yolunda canlarımız ve mallarımızla mücadele etmekten geçtiğini bilerek yardımcı olmamızı sağla. Geçmiş hatalarımızın affını diliyorum, hatalarımız için tövbe ettikten sonra bizleri yeniden aynı hataları yapmaktan uzak eyle, adımlarımızı sabit kıl ve bizleri sebat eden hakiki dostlarından eyle. Ey Merhametlilerin en Merhametlisi! bizleri imandan sonra yeniden küfre döndürme, topuklarımız üzerine dönüp cahiliyyeyi arzulayan nefislerimizi, mutmain nefisler eyle, kalplerimizi birleştir, bizleri bir elin parmakları gibi bir araya getir ve sadece Sana kullukta azmimizi arttır dünya ve içindekilere karşı kayıtsız yaşamayı bize öğret. Senin vaadin var Rabbim; günahlardan korunan ve hakkı ile senden ittika eden (çekinen) kullara, doğru ile yanlışı birbirinden ayıracak Furkanı vereceğine dair. Bizleri o kullarından eyle ve bu dünya cehenneminden koru.

Rabbim bizlere İman selameti, Resul-ü Ekrem (s.a.v) ahlakı, Kuran-ı Kerim rehberliğinde yürüyeceğimiz bir yol nasip et. Kendine kul, Habibine ümmet, cennetine Gül eyle.

Ya Müfettihal Ebvab olan Rabbim! kalbimizin, gönlümüzün, gözümüzün kapılarını sadece Senin Rızan için açalım İnşaallah.

Kaleme, kağıda sarılmama vesile olan teyzeye de iyilikler diliyorum. Vesselam.