"Müslüman, dilinden ve elinden insanların emin olduğu kişidir. Asıl muhacir de Allah'ın yasakladıklarını terk edendir."

Hadis-i Şerif

İman; kişiyi diğerlerine karşı güvenilir yapmalıdır. Ailesi, arkadaşları ve hatta düşmanı olan kişi bilir ki o bana zarar vermez. Zira o bilinçli bir şekilde kimseye zarar vermez. Müslümanın düşmanı; inancına aykırı olan ideolojiler ve kötülüğü emreden nefsidir.

İman kişiyi diğerleriyle çatışmaktan alıkoyar ve diğerleri bunun ahlakına olan yansımasını görür, o kişiye güvenir. İman eden kişi kendine odaklanmış bir şekilde dünyevi ve uhrevi hedefleri üzerine yaşar. Hatta bir süre sonra dünyevi gibi gözüken her davranışı onun için ahirete tohum olmuştur. İbadetleri ayrıştırmadan tüm davranışları niyeti üzerine ibadet sayılır, ahirete hizmet eder.

Müşrikler Peygamberimize iftira atmayı, onu küçük düşürmeyi planladıklarında buna karşı çıkan kişi çok ilginçtir..

Peygamberimizin en büyük düşmanlarından Ebu Cehil..

Kimseyi inandıramayacaklarını bildiklerinden kendileri düşük duruma düşmemek için bu planlarını uygulamamışlardı. Müşrik de olsa Peygamberimizin El-Emin olmasını reddedemediler.

Hadisi şerifin devamında ‘Asıl Muhacir’ ahvali anlatılmış…

Muhacir; dini emirleri yaşayabilmek için yer değiştiren kimseye denir. Peygamberimiz bu sözünde Allah’ın yasakladıklarını terk eden derken nasıl bir bağlantı kurmamızı istiyor olabilir?

Biz de günahlardan Allah’ın hoşuna gidecek amellere hicret etmeliyiz. Zarar vereni terk edip fayda verene yönelmemiz vesveseler sonucu Kibirmiş gibi gelebilir ama bu yöneliş, Allah’ın emri olup imanımızı güvenli kılar. Bu kapsamda faydalı işe yönelmemiz nasıl hicret ise faydasız işten, kişiden uzak durmamızda büyük bir hicrettir.