Abdullah Hakimoğlu - Muhabbet Medya

“De ki karadaki ve denizdeki zulümatlardan ve bütün sıkıntılardan sizi Allah kurtarır. Sonra siz yine O’na ortak koşarsınız.

(En’am, 6/64)

Bir önceki ayette, “De ki karanın ve denizin karanlıklarından yani tehlikelerinden sizi kim kurtarır? O zaman O’na gizli gizli yalvararak, “Eğer bizi bundan kurtarırsan şükredenlerden olacağız.” diye dua edersiniz.” buyrulmuştu. başta zikrettiğimiz ayette ise onlar bu tehlikelerden kurtulduktan sonra şükretmeyip şirke düştükleri bildiriliyor.

Sıkıntı, ıztırap acı, elem, hastalık anlarında insan kendisini kurtaracak bir gücü yardıma çağırır. İnancının olmadığını söyleyen insanlar bile zorda kaldıklarında “Allah’ım bana yardım et” diye yalvarırlar. Hatta O’na söz de verirler.” Eğer sen beni bu sıkıntıdan, beladan kurtarırsan sana söz veriyoruz iyi bir insan olacağız, sana şükreden bir kul olacağız” derler.

Ama çoğu zaman bu sözlerini tutmazlar,Allah’a verdikleri sözde durmazlar. Allah onların verdikleri sözde durup durmayacaklarını denemek için onlardan sıkıntıları giderir. onlar da sanki hiçbir şeyi olmamış gibi eski hayatlarına devam eder.

Bunu sadece müşrikler yapmaz . mümin olduğunu söyleyen, ama hayatı boyunca alnı bir defa secdeye gitmeyen, oruç tutmayan, zekat vermeyen insanlar da yapar. Bazen bu tür insanlar ekonomik olarak zor duruma düşerler, hasta olurlar, başlarına bir bela musibet gelir. Bu zaman zarfında Allah’a her gün söz verirler. Ancak Allah kendilerine sıhhat ve afiyet verdikten, onları sıkıntılarını giderdikten sonra sözlerine durmazlar. bu da inançtaki zaafiyetten ileri gelir.

Halbuki Allah insanı biraz korku, biraz açlık, biraz mallardan ve canlardan noksanlaştırma, biraz ürünlerden noksanlaştırma ile imtihan eder, dener . Allah insana kendi varlığını hatırlatır. Bu duruma maruz kalan bir insan, Sabretmeli, şükretmelidir. Bunların Allah’tan geldiğini bilmeli, bu imtihanlarını en güzel şekilde atlatmaya çalışmalıdır.

Allah’a söz verdiği zaman da bu insan bu sözünde durmalıdır. Dünyanın zevkleri, cazibesi, eğlenceleri onu Allah’a verdiği sözden uzaklaştırmamalıdır. insan ahiret hayatının dünyanın haram lezzetlerinden hayırlı olduğunu düşünüp dar günlerinde olduğu gibi bolluk günlerinde de Allah ile olan irtibatını kesmemelidir. Sadece dar gününde Allah’ı hatırlayıp, rahatlık ve bolluk günlerinde Allah'ı unutmak mümin ve muttaki bir insanın yapacağı bir iş değildir. Mümin ve müttaki bir insan Allah onun sıkıntılarını giderdiğinde bu yüzden Allah’a hamd eder. O’nu daha fazla tesbih eder. O’na şükreder. Ona olan inancı daha da artar. O’na olan güveni fazlalaşır.

Allah’ın yardımını insan yanında hissettiğinde, O’nun varlığını vicdanının derinliklerinde fark ettiğinde insanın imanı da mükemmel bir iman olur. O zaman insan, “Allah’ım ben dua ettim. sen de benim imdadıma koştun. benim, çocuklarımın, eşimin derdine derman oldun. Ben de senin bir kulun olmaya karar verdim. Bana vücudumu, duygularımı Senin yolunda feda etme yollarını öğret. Senin rızan için amel etmeyi nasip et. Senin Kur’an’ına hizmet etmeyi nasip et.” der ve demelidir.

İşte Allah’ın bizi bazen çeşitli sıkıntılarda denemesi ve sonra da o sıkıntıları bizden gidermesi, aczimizi fark ettirmek, zayıflığımızı anlamamızı sağlamak, kendi varlığını bize hissettirmek ve bizi kendisine hakiki kul yapmak içindir.

Bu yüzden cevşende, “ya kaşife külli makrubin. ya farice külli mağmumin.” diye Allah’a yalvarıyoruz. yani, “Ey bütün sıkıntıya düşenlerin ferahlatıcısı! Ey bütün üzüntüye düşenlerin sevindiricisi” diyoruz.

www.muhabbetmedya.com