Sumud Filosu’nun asıl taşıdığı şey gıda, ilaç ya da oyuncak değildi; insanlığın vicdanıydı.

Gazze’ye ulaşamadılar belki, ama dünyanın kalbine ulaştılar. Çünkü İsrail bir kez daha, sadece Filistin’e değil, insanlığın ortak değerlerine de gemiler dolusu utanç yükledi.

Uluslararası sularda gerçekleştirilen bu engelleme, savaş hukukunu, insan haklarını ve medeniyet iddialarını yerle bir etti.

İsrail, insani yardım taşıyan gemilere dahi izin vermeyerek, “ben merhameti tanımam” mesajını bir kez daha tüm dünyaya haykırdı.

Belki farkında değiller ama bu, kendi siyasi tabutlarına çakılan yeni bir çividir.

Eğer bu yardım filosunun geçişine izin verseydi, belki dünya kamuoyunda İsrail lehine bir yumuşama, bir sempati havası doğacaktı. Fakat İsrail, zulmün PR’ını yapmayı bile beceremedi. Yardıma dahi tahammül edemeyen bir devletin, güvenlik bahanesi arkasına sığınması artık kimseyi inandıramıyor.

Sumud Filosu engellendi, evet.

Ama o filonun yüreğinde taşıdığı “insanlık”, engellenemedi.

İsrail, gemileri durdurdu ama adalet arayışını durduramadı.

Ve bugün, Gazze bir kez daha dünyanın gündeminde.

Türkiye’nin bu süreçteki tavrı ise ayrıca dikkat çekici. Kaçırılan ve alıkonulan vatandaşları ile birlikte farklı ülkelerden 137 aktivisti kendi uçaklarıyla ülkeye getirerek sadece gücünü değil, vicdanını da gösterdi.

Bu adım, “Türkiye, nerede bir mazlum varsa onun yanındadır” sözünün ete kemiğe bürünmüş halidir.

Bu bir diplomatik başarı değil, bir insanlık duruşudur.

Aktivistlerin anlattıkları ise, İsrail’in gerçek yüzünü bir kez daha ortaya koydu:

Su verilmeyen, yaralı halde tutulan insanlar...

Kendilerinden artan yemeklerin zorla yedirilmesi...

Aşağılanma, nefret, özellikle Türklere yönelik düşmanca tavırlar...

Bu tablo, modern çağın ortasında sergilenen bir barbarlık resmidir.

Bu devletin, sadece toprak değil, insanlık kaybettiğinin kanıtıdır.

Sumud Filosu, Gazze’ye yardım ulaştıramadı belki ama İsrail’in zulmünü tüm dünyanın gözleri önüne serdi.

Bu yüzden o gemiler, tarihe, insanlığın vicdanına çoktan demir attı.

Bugün Gazze’ye ulaşamayan o umut gemileri, aslında insanlığın karanlığa gömülmesine izin vermeyen son ışıklar gibidir.

Ve o ışık sönmeyecek.

Çünkü hakikatin rotasını hiçbir zırhlı gemi çeviremez.

Sumud Filosu batmadı; insanlığın sularına umut ekti.