Hüzünle kalkarsa yerinden eylem
O gün gülmeyecektim
Mektebime yalın fikir giderken
Üşürdü zemheride nezaret
Ve eylemle barışır düşüncelerim
İşte sistem
Gülücük dağıtırken afacan
Birden sitemle dalgalandı sokakta sancak
Postallar altında ezildi çehre
Sırasını beklerken ihtilal görmemiş vakur
Pencereden izleyip şehri
Sen ağlama diyorsun ancak
Kıvılcım gibiyken dindar gürgenler
Kelepçeyi nasıl
Kurdela sanacak ki yapraklar
Kılıçlar çıktı kınından
Dökülsün diye kan, fikirler için
Çirkin sesi yükseldikçe Bülent’in
Ergen muvahhidlerce duvarlara asıldı afiş
Onu sökmeye uzandıkça bir davar eli
Çakıldı milyonlarca vücuda örtü
Etrafı börtü böcek sardı diyen mebuslar
Bir çocuğun camdan kılıç darbesi ile öldü
Eylemdeydim gönlümce
Yasaklanmışken kendime tebessüm
O gün düşündüm gülmeyi defalarca
Vatanımda afacanlar ağlarken…
1998
Reşadiye