Abdulvahhâb Yorumlayan’ın şiiri
“Biz, seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.”
(Enbiyâ, 107)
Beklenen Rahmet(sam) indi yeryüzüne,
Nurlar doğdu, karanlık günümüze;
Hasretle geldin, Rahmet Peygamberi (sam)!
Müjdeyle geldin, Rahmet Peygamberi (sam)!
Cevâmiu’l-kelimle geldin dünyaya!
Hikmetinle ulaştın ahir zamana;
Ebedî yaşam müjdesi; Habîbullah!
Hakk’ın (c.c.), rahmet tecellisi; Habîbullah!
Gariplere uzanan elinle,
Gönüllere su serpen dilinle,
Huzurun elçisi; Resûlullah!
Dertlerin çaresi; Resûlullah!
Hakk’a çağırdın, kavmin taşladı,
Melekler indi, kalbin bağışladı;
Sabrı öğrettin, Rahmet (sam) Peygamberi!
Affı öğrettin, Rahmet (sam) Peygamberi!
Gönlünde kin, dilinde nefret yok,
Kalbinde, Allah sevgisi pek çok;
Sıratsın bizlere, Zî’şân Nebî!
Fıratsın bizlere, Zî’şân Nebî!
Köle, cariye birer karındaştı,
Herkese aynı haklar, fermanlaştı;
Kulda eşit, Seyyidü’l-Mürselin!
Sözde sabit, Seyyidü’l-Mürselin!
Cahiliye çölü çok kurumuştu,
Sizinle birlikte bahar doğmuştu;
Güller yeşerdi, Hatemü’l-Enbiyâ!
Kullar sevindi, Hatemü’l-Enbiyâ!
Kız çocukları, diri diri gömülürken,
Hazreti Fatma (r.a.), minderine otururken;
Alnından öpüp, değer verdin; ey Gül Nebi!
Köleyle kızları güldürdün; ey Gül Nebi!
“Kediyle Köpek Öyküsü” sanki dün;
Ağlayan Kütük’ü susturdun o gün,
Taş duygulandı, Sâhibü’ş-Şefâat!
Baş duygulandı, Sâhibü’ş-Şefâat!
“Ümmetim!” deyip, gözyaşını döker;
Sünnet ehli, “rıza” için diz çöker,
Dertlerimize ağlar, Resûlullah!
Ümmeti için çağlar, Resûlullah!
Allah’ı, bilme ve tanımada son örneksin,
Her takva ehlini içine alan gömleksin;
İhlâsınla insan olduk, Fahru’l-Kâinat!
İhsanınla iman bulduk, Fahru’l-Kâinat!
On sekiz bin âlemin şükürleri, kalbinde olgunlaştı,
Mîrac’ınla, mahlûkatın zikirleri Allah’a ulaştı;
Bitki ve hayvan ayetlerini okuyana; Siracun Munir!
Cin ve insanın ümitlerini dokuyan; Siracun Munir!
Salât size, şükürler ve tekbirler; Allah’a,
Selâm size, sevgiler ve hürmetler; Allah’a,
Yalnız Allah’tan bekleriz, Sâhibü’ş-Şefâat!
Yalnız Allah’tan dileriz, Sâhibü’ş-Şefâat!
Yâ Rabb, bizi O’nun (sam) sancağı altında topla; âmin!