Senden uzaklarda kalırsam tutsak
Sanma güneşimiz hiç doğmayacak
Zor gelmesin kış çelmesin aklını
Eskileri anma sen ağlayarak
Kar sularına sal o kış faslını
Uç veren bahara baş çevirip bak
Durmadan anmakla eski günleri
Ne ak kara olurmuş ne kara ak
Acımasız hayatta çok zulüm var
Oysa bu dünya bir geçici durak
Bırakma kendini sakın ha sakın
Yaşa ümide her gün yaslanarak
Öz suyu çekilmiş yaş bir ağaçta
Hiç yeşil kalır mı ipince yaprak
Altını üstünü deşme her şeyin
Kederi at bir ucundan tutarak
Hiç tereddüt etmeksizin kendini
Müşfik kucağına kaderin bırak
Beşer zulmedermiş kader adalet
Sözün ne anlamı var yaşamazsak
Geleni gideni hep Mevla’dan bil
Leyla’nın çölleri fazlaca kurak
Uzak değil güzel günler çok yakın
Yeter ki sen karanlığa bir mum yak