Monolog

Mahmut Kaplan

Sev diyorsun sorusuz kelimesiz
Nasıl
Söz veriyorsun sürgit
Tutmuyorsun
Kayıp gidiyor avuçlarından zaman
Dudaklarına uymuyor yüreğin
Başka makamlarda nevaların
Uyumlarını işit
Eyvahlar yükseliyor musallalarda
Kaplamış çevreni yosun
Hayalinin koştuğu ufuklara bakıp

Sev diyorsun
Gücün ne kudretin ne
Farkında mısın bozan havaların
Mevsim gülümsemiyor
Esmiyor rüzgâr kavlince
Sanıyorsun
Hayal koyunun halvetinde kolay
Kâşâneler kurmak, yıkmak sarayları
Başını kaldırdın mı değişir sahne
Hakikat avuçlar hülyalarını
Kanıyorsun
Dökülüp yaprak yaprak

Sev diyorsun
Ürperişlerini yitirmiş duaların
Ritminde serseri
Gönül
Tekrarlayıp duruyor ruha inmeyen
Ezberleri

Sev diyorsun
Tevbeleri aksak yakarışlar
Dudak yalımlarında yanıp sönen
Yakmıyor bu şişede alev
Boğuyorsun
Doğmamış niyaz kelebeklerini
Sarsmıyor güvercin bakışları
Kalbin ücra vadilerinden koparak
Yakıp kül edecek bir ah
Dönmüyorsun sapa patikalar
Geçilmedik yollar
Pul pul süslüyor gözlerin kamaşıyor
Sev diyorsun
Sübhanallah

İlk yorum yazan siz olun
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.