Kocaeli Valiliği’nin 10 Kasım’da, Atatürk’ün vefat yıldönümünde tüm camilerde Mevlid-i Şerif okutulması yönündeki talimatı; hem tarihî gerçeklik açısından, hem de dinî ve idari açıdan büyük bir çelişkinin kapısını aralamıştır.
Zira Mevlid-i Şerif, Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed’in doğumunu ve onun getirdiği İslam hakikatlerini anmak, anlamak ve anlatmak için okunur. Bu tören, gönüllerde Peygamber sevgisini tazeler; tevhidin, kulluğun ve teslimiyetin ifadesidir.
Ancak, dinlere mesafeli bir tutumu olduğu bilinen, kimi zaman “bütün dinler denizin dibine batsın istiyorum” dediği aktarılan, “Arapoğlu” ifadeleriyle Hz. Peygamber’e ve "Arap oğlunun yaveleri" sözüyle Kur'an'ı dolayısıyla İslam’ı rencide eden bir kişi için Mevlid okutmak, ne akla, ne vicdana, ne de dine sığar.
Bu girişim, hem İslam’ın manevî ağırlığını araçsallaştırmak, hem de mevlidi bir ideolojik gösteriye indirgemek anlamına gelir.
Oysa mevlid, ne protokolün süsüdür, ne de siyasi bir manevra malzemesi! Mevlid, kalpten gelir; gösteriyle ya da talimatla değil, ihlasla okunur.
Bir valinin, bu derece kişisel ve dinî bir konuda “tüm camilerde” diye başlayan bir emir vermesi, devletin tarafsızlık ilkesine gölge düşürmekte; dini özgürlükleri ve vicdan hürriyetini zedelemektedir.
Devletin görevi, dini araçsallaştırmak değil; her inancı eşit mesafede korumaktır.
Bu talimat, Diyanet İşleri Başkanlığı açısından da ciddi bir imtihandır.
Diyanet, dinin vakarını ve manevî bütünlüğünü korumak istiyorsa, siyasî veya idari baskı altında mevlidi bir propaganda aracına dönüştürmemelidir.
Diyanet’in görevi, dinin izzetini korumaktır; onu protokolün gölgesinde eğip bükmek değil.
Bugün bu karar, yarın başka bir inanç ve kutsalın da devlet memuru eliyle şekillendirilmesi anlamına gelir.
Bu, dinin istismarının yoludur.
Vali bu kararından derhal vazgeçmeli, Diyanet ise maneviyatın istismarına alet olmamalıdır.
Mevlid, rıza-yı ilahi için okunur; bir siyasi lidere bağlılık töreni olarak değil.