ABD'li eski profesyonel basketbolcu olan ve National Basketball Association (NBA) takımlarından Milwaukee Bucks ve Los Angeles Lakers'ta 20 sezon forma giyen ve 1971 yılında Müslüman olan, halen 75 yaşında olan Kerim Abdulcebbar, Aljazira Amerika sitesinde yayınlanan yazısında niçin Müslüman olduğunu, ne gibi değişimler geçirdiğini, asıl adının Lew Alcinor olduğunu, Müslüman olduktan sonra Kerim Abdulcebbar ismini aldığını bildirdi.
Kerim Abdulcebbar’ın yazdıklarından önemli satır başlıklarını paylaşmak istiyoruz:
Lew'den Kerim’e geçiş yalnızca ünlü marka adında bir değişiklik değil, aynı zamanda kalp, zihin ve ruhun dönüşümüydü. Beyaz Amerika'nın benden beklentilerinin solgun yansıması olan Lew Alcindor'dum eskiden. Şimdi Afrika tarihimin, kültürümün ve inançlarımın tezahürü Kerim Abdulcebbar’ım.
Çoğu insan için bir dinden diğerine geçmek, özel bir meseledir. Ancak ünlü olduğunuzda, herkesin tartışması için halka açık bir gösteri haline gelir ve tanıdık olmayan veya popüler olmayan bir dine geçtiğinizde, bu kişinin zekasına, vatanseverliğine ve akıl sağlığına yönelik eleştirilere davetiye çıkarır.. 40 yıldan fazla bir süre önce Müslüman olmama rağmen hala bu seçimi savunuyorum.
UCLA Üniversitesinde birinci sınıftayken İslam ile tanıştım. Bir basketbolcu olarak belli bir ulusal üne kavuşmuş olmama rağmen, özel hayatımı özel tutmak için çok uğraştım. Ünlü olmak beni gergin hale getirdi ve rahatsız etti. Hala gençtim, bu yüzden spot ışığında neden bu kadar utangaç hissettiğimi tam olarak açıklayamıyordum. Sonraki yıllarda daha iyi anlamaya başladım.
Kısıtlamamın bir kısmı, halkın kutladığı kişinin gerçek ben olmadığı duygusuydu. Sadece erkek olma konusunda her zamanki gibi genç bir kaygıya sahip değildim, aynı zamanda ülkedeki en iyi üniversite basketbol takımlarından birinde oynuyordum ve çalışmalarımı sürdürmeye çalışıyordum. Buna, 1966 ve 67'de Amerika'da siyah olmanın ağırlığını ekleyin, James Meredith Mississippi'den geçerken pusuya düşürüldüğünde, Zenci Panter Partisi kuruldu, Thurgood Marshall ilk Afrikalı-Amerikalı Yüksek Mahkeme Yargıcı olarak atandı ve bir ırk isyanında Detroit'te 43 kişi öldü, 1.189 kişi yaralandı ve 2.000'den fazla bina yıkıldı.
Herkesin alkışladığı Lew Alcindor'un aslında hayal ettikleri kişi olmadığını anladım. Benden ırksal eşitliğin temiz örneği olmamı istediler. Irk, din veya ekonomik durum ne olursa olsun herhangi bir arka plandan herkesin Amerikan rüyasını nasıl gerçekleştirebileceğinin poster çocuğu. Onlara göre ırkçılığın bir efsane olduğunun canlı kanıtıydım.
Çok iyi biliyordum; Boyumun uzun olması ve atletik olmam beni oraya getirdi, eşit fırsatlara sahip bir oyun alanı değil. Ama aynı zamanda, otorite sahiplerini memnun etmeye çalışmak için katı bir şekilde yetiştirilme mücadelesi veriyordum. Babam kuralları olan bir polisti, daha fazla kuralı olan rahipler ve rahibelerle bir Katolik okuluna gittim ve daha fazla kuralı olan koçlar için basketbol oynadım. İsyan bir seçenek değildi.
Yine de huzursuzdum. 1960'larda büyürken pek çok siyahi rol modelle karşılaşmadım. Bencil olmayan cesareti için Martin Luther King’e hayrandım. Ayrıca beyaz insanlar siyahları/zencileri pek iyi kimseler olarak görmüyordu. Siyah insanlar, ya hak ettikleri hakları elde etmek için beyazların yardımına ihtiyaç duyan muhtaç durumdaki mazlum insanlardı ya da beyazların evlerini, işlerini ve kızlarını ellerinden almak isteyen radikal baş belalarıydı. "İyi olanlar", iyi şansları için minnettarlık göstermeleri beklenen şov dünyasında veya sporda mutlu eğlencecilerdi. Bu gerçeğin bir şekilde yanlış olduğunu biliyordum - bir şeylerin değişmesi gerektiğini de…
Bazı hayranlar kararımı çok kişisel buldu. Sanki bir Amerikan bayrağını yırtarken kiliselerine ateş bombası atmışım gibi….
Erken uyanmamın en önemli sebebi, birinci sınıf öğrencisi olarak “The Autobiography of Malcolm X”i okumamdı. Malcolm'un, gerçek bir hapishaneye girmeden çok önce hapse atan kurumsal ırkçılığın kurbanı olduğunu nasıl fark ettiğine dair hikayesi benim düşüncelerimi perçinledi. İşte tam olarak böyle hissettim: olmam gereken kişinin bir görüntüsü tarafından adeta hapsedildim. Onun Yaptığı ilk şey, ailesinin onu yetiştirdiği Baptist dinini bir kenara itmek ve İslam'ı incelemek oldu. Ona göre Hristiyanlık, siyahları köleleştirmekten ve topluma nüfuz eden ırkçılığı desteklemekten sorumlu olan beyaz kültürün bir temeliydi. Ailesi, Hıristiyanlık saçan Ku Klux Klan tarafından saldırıya uğradı ve evi, KKK Splinter grubu Kara Lejyon tarafından yakıldı.
Malcolm X'in adi suçludan siyasi lidere dönüşümü, yetiştirilme tarzıma daha yakından bakmam için bana ilham verdi ve beni kimliğim hakkında daha derin düşünmeye zorladı. İslam onun gerçek benliğini bulmasına yardım etmiş ve ona hem siyahların hem de beyazların düşmanlığıyla yüzleşmek için değil, aynı zamanda sosyal adalet için savaşması için güç vermişti.. Bunun üzerine Kuran’ı incelemeye başladım.
Bu karar beni ruhsal doyuma giden geri dönüşü olmayan bir yola soktu. Ama kesinlikle sorunsuz bir süreç değildi. Bu süreçte ciddi hatalar yaptım. Malcolm X'in dediği gibi, "Sanırım bir adam, bedelini ödemeye hazırsa kendini aptal yerine koyma hakkına sahiptir."
Bedelini Ödedim
Daha önce de söylediğim gibi, kurallara saygı duyacak şekilde yetiştirilmiştim - özellikle de öğretmenler, vaizler ve koçlar gibi kuralları uygulayanlara… Her zaman istisnai bir öğrenciydim, bu yüzden İslam hakkında daha fazla bilgi edinmek için bir öğretmen buldum. Sonra 1971'de 24 yaşımdayken Müslüman oldum ve Kerim Abdulcebbar oldum.
Bana sık sık sorulan soru, neden Amerikan kültürüne bu kadar yabancı bir din ve insanların telaffuz etmesi zor bir isim seçmem gerektiği şeklindeydi.. Bazı hayranlar, sanki bir Amerikan bayrağını yırtarken kiliselerini ateşe vermişim gibi, bunu çok kişisel buldular. Aslında Amerikan kültürüme yabancı olan dini reddediyor ve siyah Afrika mirasımın bir parçası olan dini benimsiyordum. (Afrika'dan getirilen kölelerin tahmini yüzde 15 ila 30'u Müslümandı.) Hayranlar, 1930'da Detroit'te kurulan bir Amerikan İslami hareketi olan İslam Ulusu'na katıldığımı düşündüler. Bu gruba katılmamayı seçtim çünkü siyasi yönlerden daha çok manevi yönlere odaklanmak istedim. Sonunda, Malcolm, üç üyesi ona suikast düzenlemeden hemen önce grubu reddetti.
Ailem Müslüman olmamdan memnun olmadı. Katı Katolik olmamalarına rağmen, beni Hıristiyanlığın müjde olduğuna inanmam için yetiştirmişlerdi. Ama tarih okudukça, halkıma boyun eğdirmede Hıristiyanlığın rolüyle ilgili hayal kırıklığım arttı. Elbette, 1965'teki İkinci Vatikan Konseyi'nin köleliği Tanrı'nın onurunu lekeleyen ve toplum için zehir olan bir “alçaklık” olarak ilan ettiğini biliyordum. Ama benim için bu çok azdı, çok geçti. Kilisenin gücünü ve etkisini köleliği durdurmak için kullanmaması beni kızdırdı. Papalık mensupları yerli halkı köleleştirmeye ve topraklarını çalmaya göz yumdu.
Yeni bir ismin benimsenmesi, hayatımdaki ailemin ve insanların köleleştirilmesiyle ilgili her şeyi reddetmemin bir uzantısıydı. Alcindor, Batı Hint Adaları'nda atalarımın sahibi olan bir Fransız ekiciydi. Atalarım günümüz Nijerya'sından gelen Yoruba halkıydı. Ailemin köle efendisinin adını korumak, bir şekilde onların onurunu kırmış gibi görünüyordu. Adı, damgalanmış bir utanç yarası gibiydi.
İslam'a olan bağlılığım mutlaktı. Hatta Hammas'ın benim için önerdiği bir kadınla evlenmeyi bile kabul ettim, başka bir kadına karşı olan güçlü hislerime rağmen. Her zaman takım oyuncusu olarak, “Koç” Hammas'ın önerdiği gibi yaptım. Ayrıca annemle babamı düğüne davet etmeme konusundaki tavsiyesine uydum – bu bir hataydı ve düzeltmem on yıldan fazla zamanımı aldı-.
Ama sonunda bağımsız ruhum ortaya çıktı. Bütün dini bilgilerimi bir adamdan almakla yetinmeyerek kendi çalışmalarımı sürdürdüm. Kısa süre sonra Hammas'ın Kuran hakkındaki bazı öğretilerine katılmadığımı fark ettim ve yollarımızı ayırdık. 1973'te kendi başıma Kuran'ı incelemeye yetecek kadar Arapça öğrenmek için Libya ve Suudi Arabistan'a gittim. Hac görevini yerine getirdim ve bu yolculuktan inancım netleşmiş ve tazelenmiş olarak döndüm.
O yıldan bu yana, İslam'a geçme kararımdan hiçbir zaman pişman olmadım. Geriye dönüp baktığımda, keşke bunu daha özel bir şekilde, ardından gelen tüm reklamlar ve yaygaralar olmadan yapabilseydim, diyorum. Ancak o sırada köleliğin mirasını ve onu destekleyen dini kurumları kınayarak sivil haklar hareketine katılıyordum. Bu, onu düşündüğümden daha politik hale getirdi ve benim için çok daha kişisel bir yolculuktan uzaklaştırdı.
Birçok insan dinlerinin içine doğar. Onlar için bu çoğunlukla bir miras ve rahatlık meselesidir. İnançları, sadece dinin öğretilerine değil, aynı zamanda o dini ailelerinden ve kültürlerinden kabul etmelerine de dayanmaktadır. Dinini değiştiren kişi için bu, şiddetli bir inanç ve meydan okuma meselesidir. İnancımız, inanç ve mantığın bir kombinasyonuna dayanmaktadır, çünkü ailelerimizin ve toplumumuzun geleneklerini terk edip her ikisine de yabancı inançları benimsemek için güçlü bir nedene ihtiyacımız var. Din değiştirmek riskli bir iştir çünkü aile, arkadaşlar ve toplum desteğini kaybetmekle sonuçlanabilir.
Bazı hayranlar bana hala Lew diyor, sonra onları görmezden geldiğimde rahatsız görünüyorlar. Manevi seçimime saygısızlıklarının aşağılayıcı olduğunu anlamıyorlar. Sanki beni kendi hayatı olan bir birey olarak değil, sadece dünyalarını uygun gördükleri şekilde dekore etmek için var olan bir oyuncak aksiyon figürü olarak görüyorlar.
Kurbağa Kermit ünlü olarak “Yeşil olmak kolay değil” diye şikayet ediyordu. Amerika'da Müslüman olmayı dene. Pew Araştırma Merkezi'nin belli başlı dini gruplarla ilgili tutumları üzerine yaptığı bir ankete göre, İslam Amerika'daki en büyük üçüncü inanç olmasına rağmen, ABD halkı Müslümanlara en az saygı duyuyor -ateistlerden biraz daha az-. Müslüman olduklarını iddia edenlerin yaptıkları saldırı, terör ve insanlık dışı eylemler dünyanın geri kalanını bizden korkutmuştur. Dünyadaki 1,6 milyar Müslümanın çoğunun barışçıl uygulamalarını gerçekten bilmeden, yalnızca en kötü örnekleri görüyorlar. İslam'a geçişim, başkalarına dinimi öğretme sorumluluğunu kabul etmek ve karşılıklı saygı, destek ve barış yoluyla onlarla birlikte var olmak anlamına geliyor. Tek bir dünya, tek bir din anlamına gelmez, yalnızca barış içinde yaşama inancı anlamına gelir.